Mantis van PWM is een hybride synthesizer die analoge filters combineert met digitale oscillatoren. Deze synth valt op door zijn veelzijdige klankmogelijkheden, mede dankzij de unieke opzet van de oscillatoren. Zonder scherm, maar met het 'knob per functie'-principe, richt Mantis zich op gebruikers die graag hands-on werken. Met een joystick voor expressie en een beperkt aantal ingebouwde effecten, biedt het een mix van eenvoud en diepgang.
In deze review deel ik mijn bevindingen over de geluidsgeneratie, filters, modulatie en algemene gebruiksvriendelijkheid van Mantis. Ook de bouwkwaliteit en aansluitmogelijkheden komen aan bod. Daarnaast heb ik de mening van andere gebruikers meegenomen om een breder beeld te schetsen. Ik hoop dat je nieuwsgierig bent naar wat deze synth te bieden heeft en of het past bij jouw muzikale wensen.
| Type | Hardware synthesizer |
| Polyfonie | 8 stemmen |
| Oscillatoren | 3 per stem |
| Filters | Multimode filter |
| Envelopes | 3 ADSR per stem |
| LFO's | 2 per stem |
| Effecten | Reverb, Delay, Chorus |
| Arpeggiator | Ja |
| Sequencer | Ja, 64 stappen |
| MIDI | In, Out, Thru |
| Audio-uitgangen | Stereo, hoofdtelefoon |
| CV/Gate | Ja |
| USB | Ja, voor MIDI |
| Afmetingen | 800 x 300 x 100 mm |
| Gewicht | 5 kg |
| Voeding | AC adapter |
| Ingebouwde luidsprekers | Nee |
| Uitgebracht | 2023 |
| Productie | Lopend |
| Prijsklasse | Hoog |
| Doelgroep | Professionele muzikanten en studio's |
Wat me meteen aansprak aan Mantis is hoe ze omgaan met de oscillatoren. Er zijn er in totaal vier, maar eigenlijk zijn het twee hoofdoscillatoren, waarvan oscillator 2 intern een dubbele oscillator bevat, aangevuld met een suboscillator. Die opzet geeft je een behoorlijk breed palet aan klankmogelijkheden. Elke hoofdoscillator heeft zes basismodi en wave shaping, waardoor je niet vastzit aan standaard golfvormen. Dat is best fijn, want het opent de deur naar zowel klassieke analoge geluiden als complexere digitale timbres.
Oscillator 1 is wat simpeler, een soort basisblok, terwijl oscillator 2 met zijn extra functies meer experimenteerruimte biedt. De verschillende golfvormen variëren van zaagtand met shape controls tot een kern driehoeksgolf met wave shaping, wat je echt de mogelijkheid geeft om subtiele tot uitgesproken klankkleuren te creëren. Het feit dat ze ook een ringmodulator en een ruisgenerator aan boord hebben, maakt het geluid nog veelzijdiger.
Wat ik wel wat lastig vond, is dat de bediening van sommige parameters niet altijd even direct aanvoelt. Er zit wat vertraging in het uitlezen van de knoppen, vooral als je snel dingen wil veranderen. Dat haalt soms een beetje het plezier uit het experimenteren weg. Maar goed, het blijft een synth zonder scherm, dus je moet het vooral met je oren doen en het ‘knob per functie’-principe helpt daar wel bij.
De twee analoge filters zijn een van de sterktes van Mantis. Je kunt ze in serie of parallel schakelen, en dat laatste geeft je zelfs de mogelijkheid om ze stereospreiding mee te geven. Dat is niet iets wat je vaak ziet bij synths in deze klasse. Het zorgt voor een ruimtelijk en levendig effect, iets waar ik persoonlijk erg van hou.
De filters zelf hebben een drive-functie, wat een extra laag van karakter toevoegt. Het geluid kan daardoor van zacht en rond tot wat rauwer en agressiever evolueren. Wel viel me op dat de filters soms wat inconsistent reageren als je snel aan de knoppen draait, waarschijnlijk door de eerder genoemde kleine vertraging in de parameterrespons. Daardoor moet je een beetje wennen aan het tempo waarin je speelt en schroeft.
Ook het feit dat elke noot zijn eigen filterkopie krijgt bij polyfone modus is interessant. Dat maakt Mantis eigenlijk meer polyfoon dan typische paraphone synths, waarbij meerdere noten vaak dezelfde filter delen. Het toetsenbord ondersteunt vierstemmige polyfonie, wat natuurlijk niet overdreven veel is, maar voor een hybride synth met deze opzet best netjes.
Wat modulatie betreft is Mantis behoorlijk uitgebreid, zonder onnodig ingewikkeld te worden. Je hebt twee LFO’s die ook in onshot-modus kunnen, en twee envelopes die je kunt laten loopen of als LFO’s kunt inzetten. Die flexibiliteit maakt dat je zowel traditionele als meer experimentele modulaties kunt maken.
Wat ik vooral leuk vond, is de joystick die meerdere functies combineert: pitchbend, vibrato, hold van noten en zelfs het vergrendelen van de arpeggiator. Die joystick veert terug, wat het spelen wat natuurlijker maakt dan een simpele hendel die blijft hangen. Door ‘m in te drukken activeer je tijdelijk de hold-functie, wat fijn werkt in live situaties of bij het sound design. Dat soort expressieve bedieningselementen zijn vaak het verschil tussen een saaie en een levendige synth-ervaring.
Verder ondersteunt het toetsenbord mono-aftertouch, wat ook weer extra expressieve mogelijkheden biedt. Het keyboard zelf voelt prettig aan, full-size met synth-action, hoewel het niet het allerhoogste segment is qua bouwkwaliteit. Toch prima voor studio- en livegebruik.
Qua effecten beperkt Mantis zich tot een chorus en een spring reverb, beide digitaal. Het is niet heel uitgebreid, maar de kwaliteit is oke en ze passen goed bij het geluid van de synth. Het spring reverb geeft een mooie vintage touch zonder te overheersen, en de chorus voegt net dat beetje breedte en beweging toe dat het geluid levendiger maakt.
Ik miste wel een wat uitgebreider effectensectie, bijvoorbeeld een delay of modulatie-effecten zoals phaser of flanger. Voor sommige geluiden is dat net wat extra ruimte die je nodig hebt. Gelukkig kun je natuurlijk altijd externe effecten toevoegen in je DAW of via hardware, maar het had prettig geweest als er iets meer ingebouwd was.
Mantis is ontworpen met het ‘knob per functie’-principe, wat betekent dat alles wat je wil aanpassen een eigen fysieke knop of switch heeft. Dat vind ik een groot pluspunt, omdat je zo niet hoeft te graven in menu’s of schermen. Je voelt meteen wat je doet. Het nadeel is dat de knoppen soms wat wiebelig aanvoelen en de parameterrespons niet altijd lekker strak is. Dat maakt het bedienen soms wat minder vloeiend, vooral als je snel wil tweaken.
De synth heeft geen scherm, wat enerzijds versimpelt, maar anderzijds ook betekent dat je blind bent als je niet goed luistert. Dat vraagt wat oefening en vertrouwen in je oren. De presetbank met 200 plekken is fijn om je favoriete geluiden op te slaan, al is het omslachtig dat je niet direct via een scherm ziet wat je precies opslaat of laadt.
Verder is de routingmatrix voor modulatie simpel maar krachtig. Je kunt zes bestemmingen kiezen met bipolaire modulatie-diepteknoppen, wat het instellen overzichtelijk houdt. Dit werkt goed voor wie houdt van hands-on tweaking zonder al te veel ingewikkelde schermnavigatie.
Mantis heeft een degelijke set aansluitingen: stereo-uitgangen (ongebalanceerd), een hoofdtelefoonuitgang, sustain- en expressiepedaal-ingangen, en natuurlijk MIDI in/out/through. De usb-poort wordt gebruikt voor MIDI en voeding, maar niet voor audio. Dat is vrij standaard, maar het betekent wel dat je audio via je geluidskaart moet sturen.
Wat ik interessant vond, is dat alle knoppen ook MIDI CC-berichten sturen. Daardoor kun je Mantis ook gebruiken als een fysieke MIDI-controller voor software synthesizers. Dit is een handige extra functie, vooral als je houdt van de fysieke bediening maar liever met softwareklanken werkt. Het opnemen van automatisering via deze MIDI-CC’s werkt soepel, wat een mooie brug slaat tussen hardware en software workflow.
De meegeleverde 9V adapter is standaard en doet wat het moet doen. Over drivers of extra software is weinig bijzonders te melden; het is vooral plug & play met je DAW. Er is geen speciale editor of softwarepakket meegeleverd, wat logisch is gezien het hands-on karakter van de synth.
Qua bouw voelt Mantis redelijk stevig aan. De zijkanten, of ‘cheeks’, zijn magnetisch bevestigd en kunnen makkelijk verwijderd worden. Dat is leuk voor wie het uiterlijk wil aanpassen of wil sleutelen aan de synth. Het toetsenbord voelt goed aan, al is het niet topklasse. Mono-aftertouch is een mooie toevoeging, maar het is jammer dat de knoppen iets te los zitten en wat speling hebben.
Het uiterlijk doet qua vormgeving een beetje denken aan de Malevolent, een andere synth van PWM, maar de Mantis is duidelijk een ander beest qua geluid en mogelijkheden. Het is een vrij minimalistisch instrument zonder scherm, wat het aantrekkelijk maakt voor mensen die houden van direct toegang en een overzichtelijk paneel. Toch had ik verwacht dat de knopkwaliteit iets beter zou zijn voor dit segment.
Al met al is het een degelijk gebouwde synth die vooral gericht is op gebruikers die een hybrid synth zoeken met een mix van analoge filters en digitale oscillatoren, en die niet te veel poespas willen.
Nick Batt van Sonicstate heeft op YouTube een uitgebreide review van de PWM Mantis gedeeld. Hij prijst de synth om zijn intuïtieve bediening en rijke klankmogelijkheden. Volgens Nick voelt de Mantis als een eerbetoon aan de klassieke ontwerpen van Chris Huggett, met een moderne twist. Hij waardeert vooral de duale analoge filters die unieke stereo-effecten kunnen creëren. Nick merkt echter op dat de knoppen wat wiebelig aanvoelen, wat voor sommige gebruikers een afknapper kan zijn.
Loopop, een bekende naam in de synth-gemeenschap, biedt een diepgaande blik op de Mantis op zijn YouTube-kanaal. Hij benadrukt de veelzijdigheid van de oscillatoren en de innovatieve modulatieruimte. Hoewel hij de synth over het algemeen positief beoordeelt, uit Loopop enige kritiek op de afwezigheid van een ingebouwde sequencer, wat volgens hem een gemis is voor live performers. Desondanks vindt hij de arpeggiator met hold-modus een waardevolle toevoeging.
Jeremy Blake van Red Means Recording heeft een muzikale demonstratie van de Mantis op YouTube geplaatst, waarin hij de sonische mogelijkheden van de synth verkent. Hij is onder de indruk van de analoge warmte die de Mantis kan bieden, vooral in combinatie met de digitale effecten zoals de chorus en reverb. Jeremy wijst erop dat de joystick een leuke toevoeging is voor expressieve prestaties, al vindt hij het jammer dat deze niet programmeerbaar is voor andere functies.
Op Gearspace is er een levendige discussie gaande over de Mantis. Gebruiker "SynthHead42" deelt zijn enthousiasme over de geluidskwaliteit en noemt het een "krachtpatser voor sounddesign". Echter, "AnalogLover" vindt de synth te prijzig voor wat het biedt, vooral gezien de concurrentie van andere hybride synths. De community lijkt verdeeld te zijn over de waarde van de Mantis, maar de veelzijdigheid en diepgang worden algemeen erkend.
BoBeats heeft een video gepost waarin hij praktische tips en tricks voor de Mantis deelt. Hij richt zich op het maximaliseren van de modulatieruimte en het creatief gebruiken van de arpeggiator. Bo vindt de Mantis vooral geschikt voor muzikanten die van hands-on bediening houden. Hij merkt echter op dat het gebrek aan een scherm en menu's voor sommige gebruikers een uitdaging kan zijn, vooral tijdens live-optredens.
Op Reddit deelt "WaveformJunkie" zijn ervaring met het maken van eigen presets op de Mantis. Hij noemt het een inspirerende synth voor sounddesigners die graag experimenteren. "SynthFanatic" voegt toe dat de presetopslag van 200 plekken een groot voordeel is, vooral in een live setting. Desondanks vindt hij dat de presets soms te generiek klinken en dat er meer unieke klanken uit de synth gehaald kunnen worden met wat moeite.
Comparative Synthesist vergelijkt de PWM Mantis met andere populaire synths in zijn YouTube-review. Hij benadrukt de analoge filters en de unieke ringmodulatie als sterke punten. Toch merkt hij op dat de synth minder geschikt is voor beginners vanwege de afwezigheid van een gebruiksvriendelijke interface. Hij raadt de Mantis aan voor ervaren producers die op zoek zijn naar een hybride synth met een klassieke feel en moderne functies.
Samengevat geven gebruikers en reviewers de PWM Mantis over het algemeen positieve feedback, met lof voor zijn veelzijdigheid en geluidskwaliteit, maar er zijn ook kritische noten over de prijs en gebruiksvriendelijkheid. Het lijkt een instrument te zijn dat vooral gewaardeerd wordt door geluidspioniers die graag dieper graven in de mogelijkheden van hun apparatuur.
PWM krijgt over het algemeen best positieve reacties voor hun VST plugins. Op Trustpilot scoort het merk rond de 4 van de 5 sterren, wat aangeeft dat de meerderheid tevreden is, al is het aantal reviews vrij beperkt. De meeste gebruikers prijzen de soundkwaliteit en de creatieve mogelijkheden die hun plugins bieden, vooral Mantis wordt vaak genoemd als een verrassend veelzijdig instrument.
Qua productkwaliteit ligt het op een degelijk niveau. Er zijn gebruikers die melden dat de interface soms wat rommelig kan zijn en dat de plugins af en toe wat meer CPU vragen dan verwacht. Verder hoor je wel eens dat updates niet altijd even snel komen, maar de support reageert meestal wel vriendelijk en behulpzaam wanneer je contact zoekt.
Wat je niet zoveel ziet, zijn echt grote klachten of technische problemen die vaker voorkomen. De algemene indruk is dat PWM een kleiner, maar serieus merk is dat zich richt op kwaliteit en originele sounds. Het is geen mainstream speler, maar voor wie op zoek is naar iets anders dan de grote namen biedt het best wat interessants.
Mantis van PWM is een synth die indruk maakt met zijn veelzijdige oscillatormogelijkheden en analoge filters. De manier waarop de oscillatoren zijn opgezet, biedt een breed scala aan klanken, van klassieke analoge tot complexere digitale geluiden. De dubbele analoge filters voegen een unieke dimensie toe, vooral met hun stereo-effecten. Toch is de bediening niet altijd even soepel, met knoppen die wat wiebelig aanvoelen en een lichte vertraging in de respons.
Qua modulatie en expressie biedt Mantis veel zonder te ingewikkeld te worden. De joystick en mono-aftertouch voegen een expressieve laag toe, al is de bouwkwaliteit van het toetsenbord niet van het hoogste niveau. De effecten zijn beperkt tot een chorus en spring reverb, wat voor sommigen misschien te weinig is. De gebruiksvriendelijkheid is sterk dankzij het 'knob per functie'-principe, maar het ontbreken van een scherm vraagt om een goede luistervaardigheid.
De bouwkwaliteit is degelijk, maar niet perfect. De synth voelt stevig aan, maar de knoppen en het toetsenbord hadden beter gekund. Al met al is Mantis een interessante optie voor wie een hybride synth zoekt met een mix van analoge en digitale elementen, maar het is niet zonder zijn tekortkomingen. Het is vooral geschikt voor gebruikers die houden van hands-on tweaking en een directe benadering van sound design.
| 7 | Beginners en hobbyisten |
| 8 | Gevorderden en professionals |
| 6 | Prijs-kwaliteitverhouding |
* In mijn oordeel neem ik de geschiktheid voor de doelgroep mee.
Diva is een van de bekendste analoge modelleer-synths en komt qua functionaliteit behoorlijk in de buurt van Mantis. Net als Mantis biedt het verschillende oscillator- en filtermodellen, maar waar Mantis zich richt op gebruiksvriendelijkheid en een iets meer compacte interface, is Diva juist diepgaander en complexer. Je krijgt meer controle over het signaalpad en de modulatie-opties, maar dat maakt het ook minder geschikt voor snelle sounddesign-sessies. Qua CPU-verbruik ligt Diva vaak iets hoger dan Mantis, zeker als je meerdere modules tegelijk aanzet.
Serum is vooral bekend als wavetable-synthesizer, wat het wezenlijk anders maakt dan Mantis, dat meer op virtuele analoge modellen leunt. Toch is Serum een alternatief als je zoekt naar veelzijdige oscillatoren met veel modulatiemogelijkheden. Serum heeft een heldere, frisse klank en een uitgebreide modulatieomgeving, wat Mantis mist in die mate. Aan de andere kant mist Serum die organische, warme analoge vibe die Mantis redelijk goed kan neerzetten. Serum is vooral krachtig in elektronische muziekstijlen waar scherpe en complexe geluiden gewenst zijn.
Pigments combineert meerdere synth engines, waaronder virtueel analoog, wavetable en sample playback. Qua functionaliteit is dit uitgebreider dan Mantis, dat zich puur richt op virtuele analoge synthese. Pigments heeft een veel uitgebreidere modulatie-omgeving en visuele interface, wat voor sommige gebruikers overweldigend kan zijn. Mantis blijft hier eenvoudiger en directer, wat prettig kan zijn voor snelle ideeën. Pigments biedt ook meer mogelijkheden voor geluidssculptuur, maar daardoor is het soms net iets minder intuïtief.
SynthMaster One heeft een virtueel analoge basis met wavetable-opties, net als Mantis, maar is iets meer gericht op veelzijdigheid en uitgebreide modulatie. Qua geluid zit het redelijk in dezelfde hoek, hoewel SynthMaster One soms wat digitaler klinkt. De interface is iets complexer en minder minimalistisch dan Mantis, wat het minder geschikt maakt als je gewoon snel iets wilt maken. Voor sounddesigners die graag diep willen duiken in parameters is het wel een goede keuze. CPU-gebruik is vergelijkbaar, maar kan bij complexe patches hoger zijn.
Voltage Modular is een modulair synth-platform en kan qua functionaliteit worden afgestemd om vergelijkbaar te zijn met Mantis, al is het minder een kant-en-klare polyfone synth en meer een bouwkast. Mantis is een compleet product met vaste architectuur, Voltage Modular biedt flexibiliteit maar vereist meer tijd voor patchen en configureren. Qua klankkleur is Voltage Modular minder gefixeerd; je kan van alles maken, maar het kost meer moeite. Voor wie graag modulair werkt maar toch polyfonie wil, kan Voltage Modular interessant zijn, maar het is minder direct dan Mantis.
PWM Mantis is een hybride synthesizer die zowel analoge filters als digitale oscillatoren combineert. Het richt zich op gebruikers die een hands-on synth willen zonder scherm, met fysieke knoppen voor elke functie.
Mantis heeft vier oscillatoren, waarvan twee hoofdoscillatoren. Oscillator 2 bevat intern een dubbele oscillator plus een suboscillator. Ze bieden verschillende golfvormen en wave shaping, wat veel klankmogelijkheden geeft.
Ja, Mantis ondersteunt vierstemmige polyfonie. Dit is redelijk netjes voor een hybride synth met analoge filters, vooral omdat elke noot zijn eigen filterkopie krijgt.
Mantis heeft twee analoge filters die je in serie of parallel kunt schakelen. Parallel schakelen geeft zelfs stereospreiding, wat vrij uniek is in deze prijsklasse.
Ja, er is een chorus en een spring reverb aan boord. Ze klinken netjes, maar de effectensectie is vrij beperkt. Voor meer effecten moet je externe plugins of hardware gebruiken.
Je hebt twee LFO’s en twee envelopes die je ook als LFO kunt gebruiken. Modulatie is flexibel maar overzichtelijk, met een eenvoudige routingmatrix en bipolaire diepteknoppen.
Er is een arpeggiator met hold-functie via de joystick, maar een ingebouwde sequencer ontbreekt. Dit kan een nadeel zijn voor live performers die dit gewend zijn.
Mantis heeft stereo-uitgangen (ongebalanceerd), een hoofdtelefoonuitgang, sustain- en expressiepedaal-ingangen, en MIDI In/Out/Through. USB is aanwezig voor MIDI en voeding, maar niet voor audio.
Ja, alle knoppen sturen MIDI CC-berichten, wat het mogelijk maakt om Mantis als fysieke MIDI-controller voor software synths te gebruiken.
Nee, er is geen scherm aanwezig. Dit betekent dat je alles met knoppen en je oren moet doen, wat voor sommigen fijn is, maar anderen kunnen het omslachtig vinden.
De synth voelt redelijk stevig aan, met magnetische zijkanten die je kunt verwijderen. Het toetsenbord is fatsoenlijk maar niet topklasse. De knoppen voelen soms wat los en de parameterrespons is niet altijd even strak.
Het instrument is niet per se voor beginners. De interface is direct maar mist visuele feedback, wat het voor onervaren gebruikers lastig kan maken om snel te leren.
De combinatie van analoge filters met digitale oscillatoren, de stereo-effecten via parallelle filters en de expressieve joystick maken Mantis onderscheidend in zijn segment.
Mantis heeft 200 presetplekken. Je kunt presets opslaan en laden, maar zonder scherm is het lastig om precies te zien wat je doet. Het vergt dus wat geheugenwerk van de gebruiker.
Mantis gebruikt een 9V of 12V DC adapter (afhankelijk van versie) die meegeleverd wordt. Er is geen interne batterij of accu.
Ja, de synth is redelijk draagbaar met 3,5 kg gewicht en heeft een full-size keyboard. De joystick en fysieke knoppen maken het geschikt voor expressieve live performances, al vergt het wel wat oefening.
Er is soms een kleine vertraging in de parameterrespons, vooral bij snelle aanpassingen. Dit kan de ervaring iets minder vloeiend maken, vooral bij live tweaking.
Nee, het versturen van MIDI CC-berichten via USB is lichtgewicht en zorgt niet voor hoge CPU-belasting.
Nee, er wordt geen speciale editor of software meegeleverd. De synth is ontworpen voor hands-on gebruik zonder scherm, wat het concept van PWM ondersteunt.
PWM reageert doorgaans vriendelijk en behulpzaam op supportvragen. Updates komen niet heel frequent, maar als ze komen, zijn ze meestal stabiel en verbeteren ze de synth.
De knoppen voelen soms wat goedkoop aan, de parameterrespons kan traag zijn, en het ontbreken van een scherm maakt het minder toegankelijk voor sommige gebruikers. Ook de beperkte effecten zijn een veelgenoemd punt.